ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟ ΤΕΡΤΣΕΤΗ.
Ο ανδριάντας του δικαστή και πολιτικού Αναστάσιου Πολυζωΐδη (1802-1873) είναι τοποθετημένος έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Τρίπολης (δεξιά πλευρά της κλίμακας εισόδου). Κατασκευάστηκε το 2005 και είναι έργο του γλύπτη Ηρακλή Ξανθόπουλου (1956-2014). Ο ανδριάντας διακρίνεται για την επιβλητικότητα των διαστάσεών του, υπερβαίνοντας τα 3μ σε ύψος. Στην αριστερή πλευρά της κλίμακας εισόδου είναι τοποθετημένος επίσης ο ανδριάντας του νομικού και ιστορικού Γεώργιου Τερτσέτη, έργο του Αχιλλέα Βασιλείου. Οι Πολυζωΐδης και Τερτσέτης υπήρξαν οι δύο δικαστές που αρνήθηκαν να υπογράψουν τη θανατική καταδίκη επί εσχάτη προδοσία των αγωνιστών της Επανάστασης Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και Δημήτριου Πλαπούτα, στη δίκη του πενταμελούς δικαστηρίου του Ναυπλίου (1834).
Οι δύο ανδριάντες έτσι συγκροτούν μια μνημειακή ενότητα συμβολίζοντας την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, τη γενναιότητα και τον πατριωτισμό των εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές για τον Ελληνισμό. Ο συμβολισμός αυτός επιτελείται μάλιστα σε δύο διαστάσεις, μια διαχρονική και μια ιστορική. Από τη μία πλευρά λοιπόν οι δύο ανδριάντες «επικοινωνούν» νοηματικά με το χώρο στον οποίο είναι τοποθετημένοι (Δικαστικό Μέγαρο) συμβολοποιώντας την αδέκαστη, τη δίκαιη και χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς κρίση των λειτουργών της δικαστικής εξουσίας. Από την άλλη, νοηματικά συνδέονται και «συνομιλούν» με την ευρύτερη τοποθεσία της Πλατείας Άρεως, ευρισκόμενοι λίγα μέτρα απέναντι από τον δεσπόζοντα στην περιοχή, έφιππο ανδριάντα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, του αγωνιστή δηλαδή που κλήθηκαν να δικάσουν το 1834.
Αναστάσιος Πολυζωίδης:Έλληνας δικαστικός, που είχε διατελέσει μέλος του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικράτειας στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, πολιτικός, που είχε εκλεγεί πληρεξούσιος και είχε καταλάβει θέσεις υπουργού Παιδείας, νομάρχη, δημοσιογράφος και συγγραφέας, γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1802 στην κωμόπολη Μελένικο της Βορειονατολικής Μακεδονίας, η οποία σήμερα ονομάζεται Μελνίκ και από το 1913 βρίσκεται υπό Βουλγαρική κατοχή, και πέθανε στις 7 Ιουλίου 1873 στην Αθήνα. Ήταν ο βασικός συντάκτης στην κατάρτιση του Προσωρινού Πολιτεύματος της 1ης Ιανουαρίου 1822, ενώ συνέταξε επίσης, μαζί με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τη «Διακήρυξη της Ελευθερίας της Ελλάδος», της 15ης Ιανουαρίου 1822, η οποία συμπεριλήφθηκε αυτούσια στο Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος, που ήταν και το πρώτο Σύνταγμα της νεοσύστατης πολιτείας. Σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο, η Διακήρυξη υπήρξε το καλλίτερο από τα έγγραφα που εξέδωσε Ελληνική Συνέλευσις. Τον Απρίλιο του 1837 διορίστηκε υπουργός Εκκλησιαστικών και Παιδείας, θέση από την οποία συνέβαλε καθοριστικά στη θεμελίωση του Εθνικού Πανεπιστημίου, με τη σύνταξη των Διαταγμάτων «Περί συστάσεως του Πανεπιστημίου» και «Περί προσωρινού κανονισμού του Πανεπιστημίου». Αργότερα ανέλαβε και τη θέση του Υπουργού Εσωτερικών από την αγωνίστηκε για την ελευθερία του λόγου και συνέταξε το νόμο περί Τύπου της 23ης Νοεμβρίου του 1837, θεμελιώνοντας την ελληνική ελευθεροτυπία. Ήταν επίσης ο πρώτος που χρησιμοποίησε, σε ομιλία του στο Ναύπλιο, τον όρο «Ιερά Πόλις» για το Μεσολόγγι, που έκτοτε καθιερώθηκε. Το 1831 κυκλοφόρησε στην Ύδρα την εφημερίδα «ΑΠΟΛΛΩΝ» της οποίας ήταν ο εκδότης. Στον υπότιτλο της εφημερίδας έγραφε: «ΕφημερίςΑντιδεσποτική και Αντικαποδιστριακή»! Η συγκεκριμένη εφημερίδα ήταν αντιπολιτευτικό όργανο κατά του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και εκδιδόταν ανελλιπώς μέχρι την ημέρα της δολοφονίας του Καποδίστρια. Τότε διακόπηκε η έκδοσή της αφού εξέλιπε ο σκοπός της αποστολής της.
Γεώργιος Τερτσέτης: (Ζάκυνθος, 1800 – Αθήνα, 15 Απριλίου1874) ήταν Έλληνας ιστορικός, πολιτικός, συγγραφέας, ποιητής, φιλόσοφος, απομνημονευματογράφος, νομικός και αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Είχε διοριστεί αρχειοφύλακας στη βιβλιοθήκη της Βουλής στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, θέση που κράτησε μέχρι το θάνατό του. Στα παιδικά του χρόνια πήγε στο ίδιο σχολείο με τα δύο μεγαλύτερα παιδιά του Θ. Κολοκοτρώνη, τον Πάνο και τον Γενναίο. Το 1816 έφυγε για την Ιταλία, όπου σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα νομικά καθώς και λατινική-ιταλική φιλολογία. Επέστρεψε στο νησί του το 1820, μετά το πέρας των σπουδών του.Μυήθηκε στη Φιλική εταιρία και με την έκρηξη της Επαναστάσεως ο Τερτσέτηςβρέθηκε στο Μοριά με πολλούς άλλους συμπατριώτες του. Ασθενικής όμως κράσης, δεν άντεξε τις κακουχίες και αρρώστησε. Μεταφέρθηκε στο μικρό νησί Κάλαμος και στη συνέχεια πίσω στη Ζάκυνθο. Στη Ζάκυνθο δέθηκε με αδελφική φιλία με τον Δ. Σολωμό. Τον ξαναβρίσκουμε στη πρώτη γραμμή, όταν ο Ι. Καποδίστριας ελευθέρωνε τη Ρούμελη. Το 1832–1833 διετέλεσε καθηγητής της Γενικής και της Ελληνικής Ιστορίας στο Κεντρικό Πολεμικό Σχολείο του Ναυπλίου. Μετά τη δίκη του Κολοκοτρώνη ο Τερτσέτης παραιτήθηκε κι έφυγε για το Παρίσι και στη συνέχεια για το Λονδίνο, όπου σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία. Το 1864 εξελέγη αντιπρόσωπος της Ζακύνθου στη Βουλή.Ο Τερτσέτης έγινε γνωστός κυρίως για τα απομνημονεύματα που συνέγραψε καθ’ υπαγόρευση, ιδιαίτερα εκείνα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, του Νικηταρά και άλλων αγωνιστών.
H περιήγηση πραγματοποιήθηκε στις 2 και 4/5/2023 με την συμμετοχή των μαθητών του Ε.Ε.Ε.ΕΚ. Μαντινείας και του 10ου Δημοτικού Σχολείου Τρίπολης αντίστοιχα, συνοδευόμενοι από τους εκπαιδευτικούς τους.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα υλοποιήθηκε από τη φιλόλογο κα Αικατερίνη Κόκλα.